سوابق شناخت بشر با سنگ‌ها و کانی‌ها به روزگار پیش از مورخ می رسد. بشر نخستین برای تهیه و تنظیم ابزار و وسایل مایحتاج و حتی برای آرایش کردن خویش از سنگ‌های گوناگون به کارگیری می کرد. در قدیم شاهان و فرمانروایان، خویش را با سنگ‌های قیمتی می‌آراستند و معتقد بودند یار داشتن این سنگ‌ها آنان را در قبال نیروهای منفی و طلسم‌ها در امان نگه میدارد و همینطور بر اقتدار، ابهت و محبوبیت‌شان می افزاید. سنگ‌های قیمتی از مواد معدنی پوسته و گهگاه در گوشته زمین پایین وضعیت گوناگون صورت میگیرند.
کانی‌های جان دار در پوسته زمین از سه سیرتکامل با تیتر آذرین، دگرگونی و رسوبی میباشند. خصوصیت‌های مهمی که سنگ‌های قیمتی را از نصفه قیمتی متمایز میکند عبارتند از: کیمیا و قابل حمل بودن، مشقت زیاد، شفافیت، جلا و براق بودن.
به عنوان مثال الماسی که دارنده رنگ سرخ یا این که کبود می باشد به جهت دارا بودن خصوصیات بیان شده بسیار گران‌قیمت میباشد. ولی اکثری از سنگ‌ها با آنکه دارنده ظاهری قشنگ و دیدنی میباشند به علت مشقت نادر فاقد قیمت بالا میباشند چون چنین سنگ‌هایی در واکنش و اصطکاک با بقیه اشیاء خراشیده میگردند. ولی به طور کلی این جور تقسیم‌بندی شاید برای مردم گم راه کننده باشد چرا‌که بخش اعظمی از سنگ‌های نصفه قیمتی به مراتب گران بها‌خیس از سنگ‌های قیمتی می باشند. از سنگ‌های گران‌ارزش می‌قدرت الماس، زمرد، عقیق، فیروزه، کهربا، لاجورد و یشم و از سنگ‌های نصفه قیمتی به اوپال، آمیتیس، توپاز، آکوامارین و گارنت اشاره کرد.
درباره این سایت